Mahmut Akman
İş ve Sosyal Güvenlik Danışmanı
01 Haziran 2020

4857 sayılı İş Kanunu’nun “yıllık ücretli iznin uygulanması” başlıklı 56’ncı maddesinin beşinci fıkrası hükmüne göre; yıllık ücretli izin günlerinin hesabında izin süresine rastlayan ulusal bayram, hafta tatili ve genel tatil günleri izin süresinden sayılmaz.

4857 sayılı Kanunun “çalışma süresi” başlıklı 63’üncü maddesinin birinci fıkrasına göre; genel bakımdan çalışma süresi haftada en çok 45 saattir. Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Bu da haftanın 6 gününe tekabül eder (6 x 7,5 = 45 saat).

4857 sayılı Kanunun “hafta tatili ücreti” başlıklı 46’ncı maddesine göre; işçilere tatil gününden önce 63’üncü maddeye göre belirlenen iş günlerinde çalışmış olmaları koşulu ile 7 günlük bir zaman dilimi içinde kesintisiz en az 24 saat dinlenme (hafta tatili) verilir.

İşveren, işyerinde günlük 7,5 saat haftada 6 gün üzerinden bir çalışma sistemini benimseyebileceği gibi günlük 9 saat haftada 5 gün üzerinden bir çalışma sistemini de benimseyebilir. Her iki çalışma sisteminde de Cumartesi günü iş günü kabul edildiğinden ötürü, yıllık ücretli izin hesabında bu günün de dikkate alınması gerekmektedir. Dolayısıyla, işçiler açısından Cumartesi günleri iş günüdür. Yıllık izinde işyerlerinde Cumartesi günü çalışılıp çalışılmamasının herhangi bir önemi bulunmamaktadır. Cumartesi günlerinin yıllık izine dâhil edilmesi gerekmektedir. 

Ancak işçi ve işveren arasında yapılan iş sözleşmesinde/toplu iş sözleşmesinde veya işyeri uygulamasında işçi lehine Cumartesi gününün izinden sayılmaması yönünde bir düzenleme yapılabilir, ancak bu sadece o işyerini kapsar.