Mustafa Çelik
Vergi Danışmanı
10 Eylül 2022
Sirküler No: 401
193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 37 nci maddesinde; her türlü ticari ve sınai
faaliyetlerden doğan kazançların ticari kazanç olduğu belirtildikten sonra, ticari kazancın Vergi
Usul Kanunu hükümlerine ve Gelir Vergisi Kanununda yazılı gerçek (Bilanço veya işletme
hesabı esası) veya basit usullere göre tespit edildiği hükmüne yer verilmiştir.
Ayrıca, aynı Kanunun 40 ıncı maddesinde nelerin gider olarak indirilebileceği 11 bent
halinde sayılmış olup, bu maddenin (3) numaralı bendinde de işle ilgili olmak şartıyla,
mukavelenameye veya ilama veya kanun emrine istinaden ödenen zarar, ziyan ve tazminatların
gider olarak yazılabileceği, yine aynı Kanunun 41 inci maddesinin (6) numaralı bendinde ise,
teşebbüs sahibinin suçlarından doğan tazminatların gider olarak kabul edilmeyeceği hüküm
altına alınmıştır.
Bu itibarla ödenen tazminatın gider yazılabilmesi için işle ilgili olması ve sözleşmeye,
ilama veya kanun emrine göre yapılması şarttır. İşle ilgili olmayan veya işle ilgili olsa dahi
teşebbüs sahibinin şahsi kusuru nedeniyle ödenen zarar, ziyan ve tazminatlar ise gider olarak
yazılamayacaktır. Bununla birlikte, teşebbüs sahibinin, Borçlar Kanununun “İstihdam Edenin
Kusursuz Sorumluluğu ” hükümleri çerçevesinde katlandığı tazminat yükümlülüğünün,
teşebbüs sahibinin suçundan doğan tazminat olarak kabul edilmesi söz konusu değildir.
Buna göre, aracın sürücüsünün yapmış olduğu kaza nedeniyle açılan tazminat davasında
verilen karar çerçevesinde ödemiş olduğunuz manevi tazminat ve varsa tazminata ilişkin yasal
faizlerin teşebbüs sahibinin suçundan doğan tazminat olarak değerlendirilmesi söz konusu
olmadığından, mahkeme kararı gereği ödenen söz konusu tutarların Gelir Vergisi Kanununun
40 ıncı maddesinin (3) numaralı bendi kapsamında ilgili dönem ticari kazancınızın tespitinde
gider olarak dikkate alınması mümkün bulunmaktadır.