Mahmut Akman
İş ve Sosyal Güvenlik Danışmanı
25 Kasım 2020

Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 02.06.2020 tarihli kararında (E.2017/15101, K.2020/4675) aşağıdaki hususlara vurgu yapılmıştır.

“Davacı dava dilekçesinde boş yıllık izin formlarının önceden imzalatıldığını, daha sonra davalının bu formları isteği gibi doldurduğunu, yurt dışında seferde olduğu günlerde dahi yıllık izin kullandırılmış gibi gösterildiğini iddia ederek, yıllık ücretli izin alacağı talebinde bulunmuştur.

Mahkeme kararına esas alınan 01.07.2015 tarihli bilirkişi raporunda, davacının hizmet süresine göre 110 gün yıllık izin hakkı bulunduğu, 53 gün yıllık izin kullandığı tespit edilerek 57 gün için yıllık ücretli izin alacağı hesaplanmıştır.

Ancak davacının yıllık izin kullandığı belirtilen bazı tarihlerde, örneğin yıllık izin formunda davacının 11.06.2006-25.06.2006 tarihleri arasında izinli olduğu belirtilmesine rağmen, davacının giriş-çıkış kayıtları incelendiğinde 02.06.2006 tarihinde çıkış yaptığı, 18.06.2006 tarihinde giriş yaptığı, 15.08.2008-28.08.2008 tarihleri arasında izinli olmasına rağmen 17.08.2008 tarihinde giriş yaptığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla yurda giriş-çıkış kayıtları ile yıllık izin belgeleri karşılaştırılarak, sefere denk gelen tarihlerde davacının yıllık izinlerini kullanmadığı kabul edilerek, buna göre kullanılmayan yıllık izin süresi ve ücreti belirlenmelidir.”

Sonuç olarak; Yargıtay kullanılmayan yıllık izinlerin işyeri kayıtları (yıllık izin belgeleri, yurda giriş çıkış kayıtları vb) ile karşılaştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiğine hükmetmiştir.