Mahmut Akman
İş ve Sosyal Güvenlik Danışmanı
15 Nisan 2021

Konuyu Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 10 Şubat 2020 tarihli kararı (E:2016/13418, K:2020/1813) ile açıklayalım.

İş sözleşmesinin, işçinin doğruluk ve bağlılığa aykırı söz veya davranışları sebebiyle işverence haklı olarak feshedilip feshedilmediği noktasında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.

4857 sayılı İş Kanununun 25 inci maddesinin (II) numaralı bendinde, ahlâk ve iyi niyet kurallarına uymayan haller sıralanmış ve belirtilen durumlar ile benzerlerinin varlığı halinde, işverenin iş sözleşmesini haklı fesih imkânının olduğu açıklanmıştır. Yine değinilen bendin (e) alt bendinde, işverenin güvenini kötüye kullanmak, hırsızlık yapmak, işverenin meslek sırlarını ortaya atmak gibi doğruluk ve bağlılığa uymayan işçi davranışlarının da işverene haklı fesih imkânı verdiği ifade edilmiştir.

Görüldüğü üzere yasadaki haller sınırlı sayıda olmayıp, genel olarak işçinin sadakat borcuna aykırılık oluşturan söz ve davranışları işverene fesih imkânı tanımaktadır.

Somut uyuşmazlıkta; dosyadaki bilgi ve belgelerden kasiyer olarak çalışan davacının müşterilere kaba ve agresif davrandığı, müşterilerin davacı hakkında yazılı şikayetlerinin bulunduğu, bu hususun davacı tanıkları Kenan ve Fevzi tarafından dahi doğrulandığı, işverence davacıya 4 kez yazılı uyarı yapıldığı ve davacının 2 kez müşteri iletişim eğitimine tabi tutulduğu, feshe esas 01.02.2014 günlü olayda davacının fazla poşet istemesi nedeniyle yine bir müşteri ile tartıştığı ve müşteriye cevaben “salak” dediği, bunun üzerine 05.02.2014 günü işverence işten çıkarıldığı anlaşılmaktadır.

Bu deliller ve oluş karşısında yazılı uyarılar ve eğitimlere rağmen işverenin itibar ve müşteri kaybına neden olacak türden davranışlarını düzeltmeyerek sadakat yükümlülüğünü ihlal eden davacının iş akdinin işverence haklı nedenle feshedildiği kabul edilerek reddi gereken kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin hüküm altına alınması hatalıdır.